Навгонӣ
18 Апрел 2017
Мардуми шарафманду тамаддунофари тоҷик ҳанӯз аз ёдҳои хеш паёматҳои ҷанги хонумонсӯзи шаҳрвандиро набаровардааст ва ҳар лаҳза аз ин сулҳу амният, ваҳдату дӯстӣ, фаровониву хуррамӣ шукрона намуда ҳама гуна ҳодисаҳои нангине, ки ба ин неъматҳо мухолифат менамояд, сарзаниш месозад. Хушбахтона имрӯз Тоҷикистони азизу маҳбубамон дар арсаи ҷаҳонӣ шуҳратманд гардида дар фазои он кабӯтарони сулҳ парвоз доранд, кӯдакон хурсандии кӯдакона доранд, пирони рӯзгордида давлати пирӣ меронанд, ҷавонони саодатманд дар пешрафти Ватани дилоро саҳми хешро мегузоранд, ки ин ҳама фароҳам мегардад дар чаҳорчӯбаи сулҳ, ки Тоҷикистон бо ҷони зиёда аз яксаду панҷоҳ ҳазор нафар қурбониён ва дигар оқибатҳои даҳшатбор ба даст овард. Ба ҳамин хотир қадру қиммати сулҳ, Ваҳдати миллӣ хеле гарон аст ва ҳар як нафар фарзанди воқеии Ватан барои ҳифз ва ба наслҳои оянда мерос гузоштани ин арзишҳои муқаддас кӯшиш менамояд.