16 Ноябрь 2024
Недоступен ни однин перевод.
Дар кӯдакистони ба номи «Шукуфаи Истиқлол» ба муносибати Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳфили идона баргузор гардид.
Тарбиятгирандагони ин муассисаи таълимӣ бо мураббиёни худ доир ба мафҳуми Президент, Пешвои миллат, Истиқлол, Ватан, муқаддасоти миллӣ, таърихи куҳан ва рисолати ибратбахши Роҳбари Давлат маълумот ироа намуданд. Шеъру суруду рақсҳои ҷолиб манзур карда шуд.
Таъкид гардид, ки лаҳзаҳои сарнавиштсози ҳар миллат шахсиятҳое зуҳур менамоянд, ки масъулияти ояндаи миллатро бар дӯш гирифта, мамлакат ва мардуми хешро аз вартаи фурӯпошию нобудӣ наҷот медиҳанд. Давлати навбунёди Тоҷикистон ва мардуми шарифи он дар марҳилаи аввали истиқлолият — дар ибтидои солҳои 90-уми асри XX ба мушкилоти азими сиёсӣ, ки ба даргириҳои шадиди дохилӣ мубаддал гардид, рӯ ба рӯ шуданд. Миллати тоҷик дар он вазъи басе мураккаб воқеан ба роҳнамову сарвар, пешвои дурандешу хирадманд, боиродаву ба тадбир ниёз дошт, ки фавҷи бузургро бо ақлу хирад ва тавони имону инсонгарӣ, фаросату наҷобат аз роҳи хато баргардонад, миллатро сарҷамъ намуда, аз паси хеш барад. Дар чунин шароити ҳассоси сиёсӣ, иқтисодӣ ва иҷтимоӣ баргузор намудани Иҷлосияи 16-уми Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон (даъвати дувоздаҳум) танҳо ягона роҳи наҷоти Ватан буд. Он рӯзи таърихиву сарнавиштсоз ва наҷотбахши миллати тоҷик, яъне, 16 ноябри соли 1992 дар саҳифаҳои таърихи навини мамлакат мо бо ҳарфҳои заррин сабт гардидааст.
Гуфта шуд, ки Пешвои миллат чун сиёсатмадори даврони нав бо қалбу нияти пок, ҷасорату далерӣ, хизмати содиқона ба халқу Ватани азизи худ ба арсаи сиёсат қадам ниҳоданд. Дастоварди пурарзиш дар даврони истиқлолияти мамлакат, ки миллати тоҷикро аз ҷудоиву парокандагӣ наҷот бахшид, бешубҳа, расидан ба сулҳу субот, ваҳдати миллӣ ва оромиву пешрафти ҷомеа мебошад, ки он бо фаъолияти шабонарӯзӣ ва густурдаи Пешвои миллат пайвасти ногусастанӣ дорад.
Дафтари матбуоти
Раиси шаҳри Хуҷанд
