Навгонӣ
30 Март 2018
Он чӣ дар одам биғунҷад олам аст,
Он чӣ дар олам нағунҷад одам аст.
Бале, зебоии диёр, гулгулшукуфоии Ватан, сар боло намудани сабзаҳои навруста, ҷорӣ шудани чашмаҳои мусаффо, ба хониш омадани паррандаҳои хушхон, қомат афрохтани биноҳои баландошёнаву қасрҳои бошукӯҳ, таровати тоза гирифтани ҳусни олами атроф, рӯз аз рӯз дилоро гардидани тамоми олам аз инсон вобастагӣ дорад. Маҳз инсон метавонад бо қувваю нерӯ, қалби поку иродаи қавӣ хостаҳои неку беолоиш ҷаҳонро ба боғу биҳишт мубаддал ва муҳаббати беандозаи онро дар дили кӯчаки худ ҷой бидиҳад. Баръакс, маҳз дастони хиёнаткор, андешаҳои заҳролуд ва қалбҳои нопоки инсон метавонад оламро ба вайрона табдил додаву оламиёнро ба шӯр оварад ва ин ҷаҳони бекарон барояшон тангӣ бикунад.
Низомӣ фармуда, ки «На яксон рӯяд аз дасте даҳ ангушт». Чун сари ин гуфтаҳо андешаронӣ менамоем, дар ҳақиқат, шоҳиди он мешавем, ки инсонҳои рӯйи олам ҳам ҳарчанд аз як обу гиланд дар зуҳури хасоил фарқиятҳои зиёд доранд.