Мароми мо сулҳу субот ва оромию пешрафти кишвар аст

14 Июнь 2018

Изҳороти кормандони Маркази саломатии №2 шаҳри Хуҷанд оиди фаолияти Ташкилоти экстремистӣ-терористӣ ҲНИТ ва дигар  гуруҳҳои ифротгаро дар Ҷумҳурии Тоҷикистон.

Таърихи сулҳи тоҷиконро дар давраи басо ҳассоси таърихи,ки ба даҳсолаи охири асри ХХ рост меояд,тамоми мардуми сайёра беназир меҳисобанд. Дар марҳилае, ки миллат зери хатари ҷанги хонумонсӯз ба вартаи нобудӣ расида буд ва кас аз ташкил шудани як давлати мустақлу обод дар хоки муқаддас бовару эътимодашро канда буд, таҷрибае пеш гирифта шуд ,ки ҳатто таърих мислашро ёд надорад.

Имрӯзхо ҳамоишхое, ки бо иштироки ҲНИТ дар кишвархои аврупо баргузор мегардад, изхороти рохбарони фирории ҲНИТ ва ҳаводорони дар баъзе кишвархо ва созмонхои байналхалқӣ, ки, мардуми сулҳҷӯву озодихоҳ, бонангу номус ватандӯсту хештаншиноси кишварро ором гузошта наметавонад.

Падидаҳои номатлуби ҷаҳони муосир

14 Июнь 2018

Тайи  солҳои охир ҳаракатҳои иртиҷоӣ, ифротгаройӣ ва динию мазҳабӣ бо амалҳои ғайриинсонӣ ва кирдоҳои разилона авзои сиёсии сайёраро ноором карда, ҳаёти осоиштаи мардумро зери хатар мегузорад.Муссалам аст, ки терроризм ва ифротгароӣ яке аз зуҳуроти номатлубтарини ҷомеаи ҷаҳони ба шумор рафта боиси ба миён омадани оқибатҳои нохуш- таҳдид ё истифодаи зӯроварӣ, расонидани зарари вазнини рӯҳонию ҷисмонӣ, таҷовуз ба ҳаёти инсон, бенизомӣ, тағйири сохти конститутсионии кишварҳои ҷудогона, ғасби ҳокимият, барангехтани низомӣ миллӣ, иҷтимои ва динӣ гардидааст. Тероризм ва ифротгароӣ дар  байни табақаҳои мухталифи ҷомеа, махсусан миёни ҷавонон яке аз муаммоҳои меҳварии ҳаёти башарият буда, оқибат ба бесуботӣ ва вайронкорӣ меорад.

Дар паёми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат Эмомали Раҳмон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба яке аз масъалаҳои доғи рӯз- интишори фаъолияти ҳизбу ҳаракатҳои тундгаро ва экстремистӣ таваҷҷӯҳи хоса зоҳир гардид, ки бесабаб нест. Зеро чунонки  таъкид  гардид, дар шароити муосир терроризм ва экстремизм ҳамчун вабои аср на танҳо ба амнияти ҷаҳон ва сокинони сайёра таҳдид мекунад, балки барои башарият хатари он камтар аз силоҳи ядроӣ нест. Аз ин хотир, ҳифзи ҷавонон аз чунин гурӯҳу равияҳо  ва мубориза ба муқобили ин зуҳуроти хатарафзо вазифаи ҳар як шаҳрванди ватандӯсту озодихоҳ мебошад.