Номаи табрикотии Раиси шаҳри Хуҷанд Фирдавс Шарифзода ба муносибати ҷашни 33 солагии Истиқлоли давлатӣ

Истиқлол ганҷи бебаҳо, рамзи асолату ҳувияти миллӣ ва шарти бақои таърихии давлат буда, барои мо имкони воқеӣ фароҳам овард, ки роҳи имрўзу ояндаи миллат ва пешрафти минбаъдаи кишвари азизамонро ба сўи ҷомеаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ интихоб намоем. Истиқлол барои мо рамзи олии Ватану ватандорӣ, бузургтарин неъмати давлатсозию давлатдории мустақил, кору пайкорҳои пайгиронаи созандагӣ, азму талошҳои фидокоронаи расидан ба истиқлолияти сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангиро омўзонда, меъёрҳои ҷомеаи шаҳрвандиро таҳким бахшид ва дар як вақт ҳаёти озодонаи ҳар фард ва олитарин дараҷаи бахту сао-дати воқеии миллатро таъмин намуд. Истиқлол барои мо нишони барҷастаи пойдории давлат, бақои симои миллат, мазҳари идеалу ормонҳои таърихӣ, шиносномаи байналмилалӣ, инчунин шарафу эътибори ба ҷаҳони мутамаддин пайвастани Тоҷикистони азиз мебошад.

Истиқлоли давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон намунаи шоиставу ибратбахш буда, дар як муддати кўтоҳтарин аз санҷишҳои таърих сарбаландона гузашт. Истиқлоли давлатиро дар роҳи худшиносии милливу таърихӣ, эҳёи ойину суннатҳо ва рушди илму адаб метавон марҳилаи дурахшону пурифтихори фарҳангу тамаддуни миллӣ, даврони рушди нерўи зеҳнӣ ва эҷодкорӣ арзёбӣ намуд. Маҳз ба шарофати истиқлолият сиришти маънавии миллати тоҷик тасмияти сиёсӣ пайдо намуд.

Асосгузори сулҳу ваҳдаҳи миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мўҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар яке аз мулоқотҳояшон бо халқи кишвар, ба мардум чунин муроҷиат намуданд: “Халқи азизам. Ман ба қудрати созанда ва нангу номуси ҳар фарди ту бовар дорам. Миллати бузурги ман. То зиндаам, ман бо номи ту сидқан ифтихор мекунам, туро самимона дўст медорам ва тамоми ҳастии худро дар роҳи хизмат ба ту бедареғ мебахшам. Халқи бузургу қаҳрамони ман. Мо ҳама даст ба дасти ҳамдигар дода, дар фазои сулҳу оромӣ Ватани азизамон – Тоҷикистонро ба биҳишти рўи замин табдил медиҳем. Миллати куҳанбунёд ва соҳибмаърифату таҳаммулгарои тоҷик. Рўзҳои сангин ва вазнину торикат паси сар шуданд. Акнун дилпурона ва бо қадамҳои устувор ба сўи ояндаи ободу осуда ва қуллаҳои боз ҳам баланд ба пеш. Мардуми сарбаланду сарфарози ман. Роҳат ба сўи ояндаи обод сафеду иқболат то абад нек бошад!» Ин суханони самимӣ ва ҷонбахши Пешвои миллат сарманшаи кору пайкори ҳар тоҷику тоҷикистонӣ аст ва дар фаъолияти ҳамарўза чун шиори талқинкунанда ба роҳи ояндаи пурсаодати мардуми тоҷик истифода мегардад.

Боиси ифтихору сарбаландист, ки чун дар тамоми кишвари азизамон – Тоҷикистони соҳибистиқлол дар қаламрави шаҳри бостонии Хуҷанд низ бо дастгирӣ ва ғамхориҳои пайвастаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мўҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва Раиси вилояти Суғд Раҷаббой Аҳмадзода ободониву бунёдкориҳо мунтазам вусъати тоза мегиранд.

Ба истифода додани даҳҳо иншооти ҷашнӣ, обод гардидани садҳо километр роҳ, рушди ҳунарҳои мардумӣ, ба фаъолият шурўъ намудани даҳҳо корхонаҳои нави истеҳсолӣ ва амсоли он, ҳама ба муносибати 35-солагии Истиқлоли давлатӣ нигаронида шудаанд.

Ин дастовардҳо шаҳодати равшани он ҳастанд, ки мо дар ватани биҳиштосои худ бо меҳнати софдилонаву содиқона ва кору фаъолияти созандаву ободгарона дар солҳои наздиктарин барои ҳар фарди кишвар зиндагии шоиста ва рўзгори ободро фароҳам меоварем. Дар марҳилаи кунунӣ ҳар фарди ҷомеаро зарур аст, ки муҳофиз ва нигоҳдори Истиқлоли давлатӣ бошад ва бо эҳсоси баланди ватанхоҳию сулҳпарастӣ онро ба наслҳои оянда комилу бегазанд ба мерос гузорад.

Бори дигар ҳамаи шумо, ҳамшаҳриён ва меҳмонони азизи шаҳрро бо ҷашни хуҷаставу муқаддаси миллӣ 33-юмин солгарди Истиқлоли давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон шодбод мегўям. Бигузор осмони кишварамон соф, парчами давлатиамон парафшон, зиндагии мардумамон беҳтар, дастовардҳоямон бештар гарданд ва ҳама бо якдилӣ 35-умин солгарди Истиқлоли давлатиро истиқбол намоем.

Истиқлоли давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон устувор ва ҷовидон бод!

Ҷашни бузурги Истиқлол муборак, ҳамдиёрони азиз!