Хонандагон бо маърӯза, шеъру суруд ва саҳначаҳои ҷолиб доир ба арзишҳои Истиқлолият, раванди рушди босуботи кишвар, Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат ва дигар муқаддасоти миллӣ баромадҳои ҷолиб намуданд.

Аз ҷониби омӯзгорони ин муассисаи таълимӣ Сафия Ҳакимова ва Мадина Раҳмонова доир ба дастоварди Истиқлоли мамлакат маърӯзаҳо ироа гардиданд.

Таъкид шуд, ки нигаҳдорию эҳтироми истиқлолияти давлатии мо бузургтарин арзиши миллӣ ба шумор меравад. Мо бояд тамоми дастовардҳои замони соҳибистиқлолиро ба Истиқлолият ва Пешвои муаззами миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон вобастаю пайваста дониста, ба хотири дар амал тадбиқ намудани ҳадаф ва идеяҳои миллӣ истиқлолияти давлатиро ҳамчун дастоварди бузурги аср муаррифӣ намоем. Пешвои миллат соҳиби давлат будан ва доштани истиқлолиятро барои тоҷикон «рӯйдоди воқеан сарнавиштсоз» дониста, чунин гуфтаанд: «Халқи тоҷик тақдири имрӯзу фардои давлат ва сарзамини худро дар ихтиёр дорад ва аз саодати бузурге бархурдор аст. Ғояи истиқлолият ҳамчун яке аз рукнҳои бунёдии озодии инсон дар тамоми давру замонҳо ҷузъи таркибии андеша ва ҳувияти миллии мо будааст».

Зимни натиҷагирӣ аз чорабинии тарбиявӣ аз ҷониби сармутахасиси шуъбаи маорифи шаҳри Хуҷанд Саноат Тиллохоҷаева ва сарвари муассисаи таълимӣ Абдуҷаббор Ғанизода зикр гардид, киИстиқлолияти давлатӣ барои мардуми тоҷик неъмати бузург аст. 9 сентябри соли 1991 Иҷлосияи ғайринавбатии Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, даъвати дувоздаҳум «Изҳорот дар бораи Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон»-ро қабул намуд. 9 сентябр тибқи Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи рӯзҳои ид» ҳамчун «Рӯзи Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон» ба иди расмии давлатӣ табдил ёфт, ки он ҳар сол ҷашн гирифта мешавад. Воқеан ҳам дар замони муосир истиқлолияти сиёсӣ яке аз рукнҳои асосии мавҷудияти давлат буда, метавонад сабаби пешрафти чашмгири тамоми паҳлуҳои зиндагии иҷтимоӣ шавад. Аз ин рӯ барои ҳар фарди ватанпарвари тоҷик дарку фаҳмиши моҳияти истиқлолияти сиёсӣ амри ногузир мебошад. Тавре ки Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон борҳо ишора намудаанд, «ҳар сокини мамлакат бояд ба қадри истиқлолият бирасад ва онро чун «гавҳараки чашм» ҳифз намояд».

Ба бахти миллати мо фарзанди барӯманди тоҷик Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба саҳни сиёсат қадами устувор гузоштанд ва нахустин паёме, ки ба мардум ироа гардид ин ҳарфҳои деринтизор буд: «Ман ба шумо сулҳ меорам». Рисолати таърихии Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар он давра ин буд, ки миллати тоҷикро аз вартаи нобудӣ наҷот дода, ба ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ хотима бахшиданд. Имзо шудани Созишномаи сулҳ ва ризоияти миллӣ бузургтарин дастоварди даврони истиқлолият аст, ки баъдан дар тамоми арсаҳо барои татбиқу роҳандозии барномаҳои азим заминаи мусоид фароҳам оварданд.