Нахуст номаи табрикоти Раиси вилояти Суғд Раҷаббой Аҳмадзодаро ба муносибати Рӯзи модар Анвар Яъқубӣ ба самъи ҳозирин расонд, ки дар он аз ҷумла гуфта мешавад: “Дар сатҳи давлатӣ ва ботантанаву шукўҳи хоса ҷашн гирифтани Рўзи Модар нишони эътибору эҳтироми зиёди давлат ва Ҳукумати кишвар нисбат ба модарону занон мебошад. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми навбатӣ ба масъалаи эҳтироми Зан – Модар таваҷҷуҳ намуда, аз ҷумла таъкид кардаанд: «Нақши занону бонувон дар пойдории сулҳу субот, ҳифзи арзишҳои милливу фарҳангӣ, дар ниҳоди фарзандон тарбия намудани ҳисси ватандўстӣ, ифтихори миллӣ, инсондўстиву масъулиятшиносӣ, инчунин, пешгирӣ кардани омилҳои номатлуби иҷтимоӣ муассир аст». Мо ифтихор дорем, ки имрўз модарон ва занону бонувони тоҷик дар ҷомеа мавқеи устувор доранд, барои пешрафти давлат саҳми босазо мегузоранд ва мо ба нерўву ташаббусҳои онҳо ҳамеша эътимод дорем.

Сипас Раиси шаҳри Хуҷанд Фирдавс Шарифзода кулли бонувонро бо Рӯзи модар табрику таҳният гуфта, аз ҷумла афзуд, ки воқеан ҳам, Модар офарандаи ҳаёт, пайвандгари наслҳо, сарчашмаи меҳру муҳаббат ва нерубахши руҳу ҷон мебошад. Маҳз ба ҳамин хотир, мардуми тоҷик ва умуман, аҳли башар ба ин тимсоли беҳамтову ҷовидона арҷ мегузоранд, бузургии ўро ситоиш менамоянд ва дар наздаш ҳамеша сари таъзим фуруд меоранд. Бешак, сарчашма ва сароғози ҳар кори бузург Зан-Модар мебошад. Зан - Модар ба мисли баҳори пурнакҳату муаттар таҷассумгари фардои обод буда, бо орзуву ниятҳои нек фарзанди худро ба камол мерасонад ва ўро дар роҳи хизмат ба халқу Ватан ҳидоятгару насиҳатгар мебошад. Шахс нахустин дарси одамияту худшиносиро аз Модар меомўзад ва тавассути суханони пурҳикмати арзишманди ў соҳиби маърифату камолот мегардад.

Таъкид шуд, ки аввалин омўзгори беминнати инсон Модар буда, ба фарзанд на танҳо сухан гуфтанро меомўзонад, балки беҳтарин амалу рафтор ва адабу хислатҳои ҳамидаро дар зеҳну шуури ў тарбия мекунад. Бузургони олам аз қадим то ба имрўз раҳму шафқат, фазилату порсоӣ, фурўтаниву хоксорӣ, заҳмату бедорхобиҳои модарро ситоиш мекунанд ва ба номи покаш ҳамду сано мехонанд.

Фирдавс Шарифзода гуфт, ки мо низ рисолати инсонофариву ҳаётбахши модаронро ҳамеша қадр мекунем ва ба сиришти поку номи неки онҳо арҷ мегузорем. Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар яке аз суханрониҳои худ таъкид намудаанд: “Нақши модарону занон дар таҳким ва рушди ҷомеа, бунёди оилаи хушбахт, таълиму тарбияи фарзандон ва афзоиши эътибори хонадон ниҳоят муҳиму арзишманд аст”.

Дар ҳақиқат, нақши занону модарон дар ободии хонадон, тарбия кардану ба воя расонидани фарзандон, ба онҳо омўзонидани забони модарӣ, одобу маънавиёт, парвариши эҳсоси баланди худшиносиву худогоҳӣ, ҳисси миллӣ ва ифтихори ватандорӣ беназир аст.

Ин масъулияти бузург модарону бонувонро водор месозад, ки дар баробари нигоҳубину парасторӣ ва камолоти ҷисмонии фарзандон, онҳоро дар рўҳияи ватандўстиву ватанпарастӣ ва ҳисси баланди миллӣ тарбия намоянд. Нақши Модар, махсусан, дар раванди таълиму тарбия, омўхтани забон, таъриху фарҳанг ва умуман, камолоти маънавии фарзанд хеле барҷаста мебошад. Модар барои фарзанд дари илму маърифатро боз мекунад, яъне аввалин омўзгори фарзанд буда, ба хотири орому осуда ва пояндаву устувор нигоҳ доштани оила, ҷомеа ва давлат беминнат талош меварзад.

Ба ҳамин хотир, суханони Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми имсола ба ифодаи; “Модар нисбат ба фарзанд доим меҳрубон аст. Сухане ки аз модар мешунавӣ, меҳрубоние, ки аз модар мебинӣ аз ягон кас намешунавӣ ва намебинӣ! Ҳар нафаре, ки нисбати падару модар ноҳурматӣ мекунад, дуои некашонро намегирад, умри бобаракат намебинад”, ба таври арзанда зикр гардидааст.

Бинобар ин, дўст доштан, эҳтиром кардан, ба қадри ранҷу заҳмат ва меҳру муҳаббати модар расидан қарзи инсонии ҳар як фарзанди бедордил ва бонангу номус мебошад.

Шаҳрдор гуфт, ки аз қадимулайём модари тоҷик ҳазорон нафар фарзандони бонангу номус, ҷасуру ватандўст, абармардони хирадманду фарзона, сиёсатмадорони номдору фидокор ва номбардори миллатро ба дунё оварда, дар оғўши пурмеҳри худ ба камол расонидааст ва онҳоро дар роҳи хизмат ба халқу Ватан раҳнамоӣ кардааст. Имрўзҳо бонувони кишварамон баробари мардон номуси ватандориро ба дўши худ гирифта, дар соҳаҳои мухталифи ҳаёти ҷомеа ва давлат ғайратмандона фаъолият доранд ва бо ташаббусҳои созандаи худ Тоҷикистони маҳбубамонро боз ҳам ободу зебо гардонида истодаанд.

Бо ифтихору сарбаландӣ дар қатори бонувони мамлакат занону бонувони Хуҷандшаҳр низ бо заҳмату меҳнати софдилонаи худ дар рушду ободии соҳаҳои мухталифи хоҷагии халқ, пешбурди кулли паҳлуҳои ҳаёти ҷамъиятӣ, шукуфоии Тоҷикистони азизамон саҳми сазовор гузошта, ҷонибдори сиёсати пешгирифтаи Ҳукумати мамлакат ва Сарвари давлат будани худро, собит намудаанд.

Зикр бояд намуд, ки Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон давоми солҳои соҳибистиқлолии мамлакат ба хотири таҳкими мақому манзалат ва таъмини риояи ҳуқуқҳои инсониву конститутсионии занон тамоми тадбирҳоро андешида, онҳоро мутобиқи меъёрҳои ҷомеаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ дар амал татбиқ намуда истодааст.

Тавре маълум аст, вобаста ба ҳифзи ҳуқуқҳои конститутсионии занон ва баланд бардоштани мақоми онҳо дар ҷомеа, ҳаллу фасли масъалаҳои муҳимтарини ҳаёти занон, як силсила асноди меъёрии ҳуқуқӣ қабул гардиданд, ки татбиқи онҳо ба беҳбудии минбаъдаи ҳаёт ва фаъолияти занон дар ҷомеа мусоидат менамояд.

Занону модарони мо дар танзими расму оинҳои мардумӣ, пешгирӣ намудани амалҳои номатлуб, исрофкорӣ, зоҳирпарастиву бегонапарастӣ, пешгирии ҷудошавии оилаҳои ҷавон, эҳтироми арзишҳои миллӣ ва риояи ҳатмии қонунҳои амалкунанда бояд намунаи ибрат бошанд. Зеро татбиқи сиёсати давлат дар ин самт низ яке аз вазифаҳои асосии занону модарон ба ҳисоб меравад.

Дар анҷоми суханронии худ Раиси шаҳри Хуҷанд Фирдавс Шарифзода изҳори боварӣ намуд, ки бонувон ҳамчун офарандаи зиндагиву зебоӣ, бақои меҳру муҳаббат ва чароғи хонадон дар ҳаёти сиёсиву иҷтимоӣ ва фарҳангии шаҳрамон фаъолона ширкат варзида, ба хотири пешрафти давлати соҳибистиқлоламон рисолати созандагии худро бо садоқату устувории модаронаи худ идома медиҳед. Анъанаҳои модарони бузурги худро, ки дар тӯли садсолаҳо ҳазорон фарзандони оқилу донишманд ва миллатдӯсту давлатдорро дар домани поки худ парвариш кардаанд, минбаъд низ идома дода, сарзамини муқаддаси мо – Тоҷикистони азизро нуру зиё мебахшанд.

Сипас барномаи пуршукуҳи фарҳангӣ бо иштироки сиитораҳои тобони санъати тоҷик ба аҳлинишаст пешниҳод карда шуд.