04 Ноябр 2014
Сухан гӯяд агар, Фарзона гӯяд.
Шоири халқии Тоҷикистон, устод Фарзонабону дар таърихи адабиёти навини тоҷик ҳамчун мӯътақид ва эҳёгари ҷанрҳои анъанавии назм-ғазал, рубоӣ ва дубайтӣ маъруфияти тамом дорад. Зеро ӯ аз нахустин қадамҳои эҷодиаш дар баробари таълифи шеъри ҷадид ба осори бегазанди классикони адабиёти тоҷику форс, хоса эҷодиёти Румӣ, Саъдӣ, Ҳофиз, Камол, Ҷомӣ, Бедил ва дигарон таваҷҷӯҳи махсус зоҳир намуд ва аз мактаби нодири адабии ин суханварони бузург асрори сухан, дарси ҳунар, дарси маҳорат омӯхт ва ин таҷрибаро дар ҷараёни фаъолияти адабии хеш пайваста ба кор гирифт.
Шоистаи зикр аст, ки дар охири асри ХХ Тоҷикистони азизи мо Истиқлолияти давлатӣ ба даст оварда, майдони суханварӣ вусъат ёфт. Ба адибони кишвар муяссар гардид, ки аз меъёрҳои расмии идеологӣ раҳо шуда, ба шарҳу тавзеҳи таърихи пурифтихор, арзишҳои милливу умумибашарӣ ва тарuиби ойини худшиносиву худогоҳӣ машuул гарданд.
Сиёсати фарҳангиву фардоофарини Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Ҷаноби Олӣ, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон боиси равнақи ҳамаҷонибаи адабиёт, таъсиси мактабу доираҳои адабӣ, дарёфти истеъдодҳои ҷавон гардида, тамоми имкониятҳои муносибро барои аҳли адаб бунёд ниҳод.
Шоири халқии Тоҷикистон, дорандаи Ҷоизаи давлатии ба номи устод Рeдакӣ Фарзонабону вориси арзандаи устодони бузурги адабиёт маҳсуб меёбад. Ин суханвар тавонист, ки дар замони камолоти ҳунарии шоирону қаламкашони машҳури давр худро ба унвони нигорандаи тозапардозу тозаэҷод маълум созад.
Шаҳбонуи шеъри кунунии тоҷикӣ Фарзонаи Хуҷандӣ хонандагону мухлисонашро дар шеъраш барои рафтан ба олами боло, ҷониби арши кибриё, ба олами маънавиёту маърифатӣ, ба равзанаи нур, барои расидан ба субҳ ва дунёи зебоию покӣ, ба баҳор, ба шабнаму борони раҳмат ва фардои нозанин даъват ва тарғибу ташвиқ мекунад. Ӯ беҳтарин, сахттарин, пурдардтарин лаҳзаҳои зиндагиро шоирона мебинад, шоирона дарк мекунад. Дили зебопарасташ зебо мебинаду зебо мегӯяд.
Таъсиси саҳифаи адабии нашрияи мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии шаҳри Хуҷанд “Тирози ҷаҳон” бо унвони зебандаи «Арҷанг» мебошад, ки бунёдгузор, бонӣ ва бонуи арзандаи он нобиғаи ин айём Фарзона аст. Зиёда аз 60 саҳифаи “Арҷанг” ба ашъори беҳтарин шоирони тоҷикзабони шаҳр, вилоят, ҷумҳурӣ ва ҳатто берун аз онро ба муштариён пешкаш гардонд.
Ҳоло ин бонуи фазлу дониш, ҳикмату маърифат, саррофи сухан ва гавҳаршиноси истеъдодҳо муовини раиси Кумитаи вилоятии ҷоизаи ба номи Камоли Хуҷандӣ ва Бобоҷон Fафуров ва узви ҳайати таҳрири чанд рeзномаву маҷаллоти бонуфузи кишвар аст.
Фарзона чун шоираи баркамол дар арсаи адабиёти муосири тоҷик мавқеи хоса дорад. Шеърҳои Фарзона баёнгари андеша, эҳсос, эътиқод, одобу русум аст, ки адабиёти муосири тоҷикро дар сатҳи воло ба ҷаҳониён муаррифӣ мекунад. Маҳз ҳунар ва истеъдоди Фарзонабону аст, ки ашъори ӯ дар дилу дидаҳои хонандагон маъво дорад. Мутмаинем, тасвирҳои шоирона, хулосаҳои аҷиб ва андешаҳои мондагори Фарзонабону мӯҷиби ифтихору шоистаи таҳсини натанҳо имрӯзиён, балки ояндагон низ хоҳад буд.
Доираи мавзӯъоти ғазалиёти шоираи маъруф ва маҳбуби давр Фарзонабону хеле фароху доманадор буда, тамоми соҳаҳои ҳаёти иҷтимоиву маънавӣ, таърихи халқу миллат ва кишварро фаро гирифта, тараннуми Ватан, модар, бузургони илму адаб, хислатҳои ҳамидаи инсон, накӯҳиши бадиву хиёнат, тавсифи дӯстиву рафоқат, некиву накӯкорӣ, тарғиби анъанаву суннатҳои миллӣ, парастиши адлу инсоф, ҳиммату ҷавонмардӣ, ишқу муҳаббати поки инсониро инъикос менамояд.
Хидматҳои Фарзона борҳо аз ҷониби Ҳукумати мамлакат, хоса Сарвари давлат, Ҷаноби Олӣ, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пайваста қадршиносӣ мегарданд. Ин аст, ки ҳоло ин бонуи нуктадону фазилатпеша дорандаи унвони олии “Шоири халқии Тоҷикистон" (2001), Ҷоизаи Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон ба номи Турсунзода (1995), Ҷоизаи Ҷавонони Ҷумҳурии Тоҷикистон (1994), Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абeабдуллоҳ Рeдакӣ (2008) ва ордени “Шараф” (1999) мебошад.
Ҷойи тазаккур аст, ки Фарзона ҳамчун узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон дар тарбияи адибони ҷавон, тасҳеҳу таҳрири осори онҳо ва камолоти маънавии насли нави сухандону суханшинос нақши намоён мегузорад.
Мо аз он сарбаландем, ки бо ин гавҳари пурқимати шеъру сухан, шоири маъниҳои барҷаста, устоди сухан, адиби тавоно, рангинхаёл ва чеҳраи маъруфи адабиёти оламшумули адабиёти тоҷику форс Фарзонабону ҳамзамон ҳастем.
Фарзонабону дар рушду равнақи адабиёти тоҷик саҳм гузошта, дар муаррифии таъриху фарҳанг ва афкори бадеии мардуми соҳиб-тамаддуни хеш нақши муассир дорад.
Хонум Фарзона, Шуморо аз номи мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии шаҳри Хуҷанд бо санаи масъуди умр - 50-солагии мавлудатон сидқидилона муборакбод намуда, бароятон умри пурбаракат, саодати зиндагӣ, сарбаландии аҳли хонадон ва қуллаҳои баланди эҷодиро орзумандам.
Зодрӯзатон муборак, адибаи беҳамто ва гавҳари шаҳвори замон!